بررسی اثرات دور آبیاری و روش ذخیره نزولات بر زنده مانی و خصوصیات رویشی گونه چش (کرت، acacia nilotica) در منطقه چابهار

به منظور تعیین مناسبترین روش استفاده از ذخیره نزولات و بهترین دور آبیاری به منظور استقرار نهالهای چش، این بررسی در منطقه دشتیاری چابهار در استان سیستان و بلوچستان از سال 1378 به مدت پنج سال به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت طرح آماری کرت های خرد شده (split- plot) در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اصلی روش ذخیره نزولات در دو سطح (تورکینست و بند خاکی) و فاکتور فرعی دور آبیاری در سه سطح (10، 20 و 30 روزه، هر نوبت 20 لیتر) بود. صفات مورد بررسی شامل درصد زنده مانی، قطر ساقه در ارتفاع 25 سانتی متری، ارتفاع ساقه، طول تاج نهال، ارتفاع نهال، قطر متوسط تاج و رشد متوسط جوانه های سالیانه بود. نتایج تجزیه واریانس داده های آزمایش نشان داد که گونه چش (acacia nilotica) برای استقرار در منطقه دشتیاری چابهار، گونه مناسبی است، زیرا درصد زنده مانی و سایر صفات مورد بررسی در آن در حد بالایی می باشد. دور آبیاری 10 روزه، مناسبترین تیمار آبیاری برای استقرار این گونه بود. در این دور آبیاری درصد زنده مانی، قطر ساقه در ارتفاع 25 سانتی متری، ارتفاع ساقه، طول تاج نهال، ارتفاع نهال و سایر صفات در حد بالایی قرار داشتند. تیمار ذخیره نزولات به دو روش تورکینست (turkey nest) و بند خاکی در بسیاری از موارد، تأثیر معنی داری بر زنده مانی و سایر صفات گونه چش نداشت